Przemoc dzieci i młodzieży wobec rodziców – trudny, ale realny problem

Czym jest przemoc dzieci i młodzieży wobec rodziców?

Przemoc wobec rodziców ze strony dzieci i nastolatków to wciąż zbyt rzadko podejmowany temat, mimo że jego występowanie staje się coraz bardziej zauważalne. Mówimy o niej wtedy, gdy dziecko – niezależnie od wieku – stosuje przemoc fizyczną, psychiczną, werbalną, ekonomiczną lub emocjonalną wobec jednego lub obojga rodziców, opiekunów bądź innych dorosłych pełniących funkcję wychowawczą.

Formy przemocy: więcej niż tylko agresja fizyczna

Przemoc może przyjmować różne formy:

  • Fizyczna – bicie, popychanie, rzucanie przedmiotami,
  • Psychiczna i emocjonalna – wyśmiewanie, groźby, szantaż emocjonalny,
  • Werbalna – krzyki, wyzwiska, obrażanie,
  • Ekonomiczna – wymuszanie pieniędzy, niszczenie mienia.

Często towarzyszy jej silne poczucie wstydu i izolacji u rodziców, którzy nie wiedzą, gdzie szukać pomocy, obawiają się stygmatyzacji lub obwiniają się za sytuację w rodzinie.

Dlaczego dzieci stosują przemoc wobec rodziców?

Nie ma jednej przyczyny takiego zachowania. Najczęściej wskazuje się na:

  • doświadczenia przemocy domowej (jako świadek lub ofiara),
  • zaburzenia emocjonalne lub neurologiczne,
  • problemy psychiczne lub uzależnienia,
  • brak granic i konsekwencji w wychowaniu,
  • napięcia rodzinne i konflikty,
  • wpływ mediów społecznościowych i środowiska rówieśniczego.

Nie bez znaczenia są też trudności okresu dorastania, kiedy młodzi ludzie testują granice, a frustracja i impulsywność często nie są jeszcze pod kontrolą.

Skutki przemocy dla rodziców i całej rodziny

Rodzice doświadczający przemocy ze strony dzieci często żyją w ciągłym stresie, lęku i poczuciu porażki wychowawczej. Relacje rodzinne ulegają rozpadowi, narasta izolacja, a z czasem również objawy depresji, wypalenia, a nawet PTSD. Dziecko, które stosuje przemoc, również traci – zaufanie, poczucie bezpieczeństwa, a nierzadko także wsparcie ze strony otoczenia.

Jak reagować i gdzie szukać pomocy?

Najważniejsze to nie bagatelizować problemu. Oto kilka kroków, które można podjąć:

  • Nazwij przemoc – przyznanie, że dziecko stosuje przemoc, to pierwszy krok do zmiany.
  • Poszukaj wsparcia – pomoc psychologiczna dla rodziny, terapia indywidualna lub grupowa.
  • Zgłoś sytuację odpowiednim służbom, jeśli dochodzi do przemocy fizycznej – nie wahaj się skorzystać z pomocy policji, kuratora czy ośrodka pomocy społecznej.
  • Wprowadź granice i zasady – stanowcze, ale spokojne reagowanie może ograniczyć eskalację zachowań agresywnych.

Potrzeba świadomości i systemowego wsparcia

Zjawisko to wymaga szerszego uznania społecznego i włączenia w programy profilaktyczne. Potrzebujemy nie tylko lepszych narzędzi interwencji, ale też większego wsparcia dla rodziców i edukacji młodzieży w zakresie rozwiązywania konfliktów, komunikacji i radzenia sobie z emocjami.