Należy zapewnić dzieciom – ofiarom przestępstw realne bezpieczeństwo i ochronę, wiele jej kluczowych założeń wciąż nie funkcjonuje w praktyce. Przykład? Oczekiwanie dziecka na przesłuchanie w tzw. „przyjaznym pokoju”.
🧸 Oczekiwanie nie takie przyjazne
Choć samo przesłuchanie bywa prowadzone w odpowiednich warunkach, problemem okazuje się… czas i miejsce oczekiwania. Dziecko często przebywa w hałaśliwym, stresującym korytarzu sądowym, z realnym ryzykiem spotkania sprawcy. To nie tylko zaniedbanie organizacyjne, to emocjonalne obciążenie, które może zniszczyć efekty całego procesu. Potrzebujemy zmian w infrastrukturze sądowej i logistyce przesłuchań. Już teraz.
🤝 Współpraca instytucji – punkt krytyczny
Pomoc ofiarom przemocy, szczególnie dzieciom, wymaga współpracy między sądami, Policją, prokuraturą i organizacjami pozarządowymi. Tymczasem taka współpraca bywa incydentalna i oparta na dobrej woli, a nie na trwałych zasadach. Czas na obowiązkowe, sformalizowane mechanizmy współpracy z NGO, bo bez nich system kuleje.
💻 Głos przez ekran – nowoczesne technologie w służbie ochrony
Brakuje rozwiązań IT, które pozwoliłyby ofiarom i świadkom zgłaszać przemoc na odległość. Gdy ofiara nie może lub nie chce mówić osobiście, powinna mieć możliwość działania przez aplikację, formularz, komunikator. To szansa także dla świadków tak, by zareagować, zanim będzie za późno.
📣 Świadomość społeczna – wciąż jej za mało!
Przemoc się zmienia. Jej formy, narzędzia, mechanizmy. Społeczeństwo musi być na bieżąco. Edukacja o prawach ofiar i reagowaniu na przemoc to nie jednorazowa kampania. To proces. Dlatego nie można rezygnować z działań uświadamiających w szkołach, mediach, urzędach.
Kampania jest realizowana przez Stowarzyszenie DROGA i Stowarzyszenie ARKA przy współpracy z wydziałem Prawa i Administracji UWM w Olsztynie w ramach projektu „Prawa człowieka dla ofiar przestępstw” współfinansowanego ze środków UE z programu Building Bridges.
Wyrażone poglądy i opinie są jedynie opiniami autora lub autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy i opinie Unii Europejskiej lub Komisji Europejskiej. Unia Europejska ani organ przyznający nie ponoszą za nie odpowiedzialności.
